” پرتره ۱؛ کیومرث کیاست “
مروری بر بیش از پنجاه سال فعالیت و زندگی هنرمندانه
گشایش: جمعه ۳۰ آبان ماه ۱۴۰۴ ساعت ۴ تا ۹
بازدید: ۳ تا ۱۴ آذر ماه
ساعت بازدید: ۴ تا ۸
آدرس: میدان فردوسی، خیابان سپهبد قرنی، بالاتر از طالقانی، کوچه سوسن پلا۶ک ۴ واحد ۲
تماس: ۸۸۹۳۱۷۴۴
گالری روزهای شنبه و یکشنبه تعطیل است.
طراح پوستر: استودیو پارسی
دیوارهای نمایشگاه را در کشوهای زیر ببینید

14 بهمن 1327
تولد در تبریز
1334–1340
تحصیلات ابتدایی را در دبستان «فروردین» تبریز و دورهی متوسطه را در دبیرستان دولتی امیرخیزی گذراند.
1349
در شرکت توانیراستخدام و مشغول به کار شد.
1350
با هفتهنامههای «فردوسی»، «نـگـین» و روزنـامههای «کیهان» و «اطلاعات» همکاری کرد.
1353
در دانشگاه تبریز در رشتهی فیزیک به تحصیل مشغول شد و بعد از دو ترم درس خواندن، تغییر رشته داد و در رشتهی برق ادامه تحصیل داد.
1353
اولین نمایشگاه انفرادی در گالری اصولی تبریز
نمایشگاه در گالری سیحون
نمایشگاه در گالری تخت جمشید
در همین سال کارش در نمایشگاه «پنجاه سال گرافیک ایران» در گالری مهرشاه به نمایش درآمد.
1356
نمایشگاه در تالار نقش
1356
نمایشگاه در گالری وصال شیراز
1357
نمایشگاه در گالری مانی
1359
نمایشگاه در تالار نقش
1368
نمایشگاه در گالری شیخ
1370 – 1380
گسترش فعالیت در زمینههای طراحی، پوستر و نقاشی
1389
نمایشگاه گروهی در گالری ساربان
1394
نمایشگاه انفرادی در خانه هنرمندان
1395
نمایشگاه «زندگی دوزخی من» در گالری ساربان
1396
نمایشگاه «روایت جنون» در گالری ساربان
1398
نمایشگاه «مسخ تاریخ 1» در گالری دنا
1400
نمایشگاه «مسخ تاریخ 2» در گالری دنا
1402
نمایشگاه «رنج زیستن» در گالری دنا
1403
نمایشگاه «رنج دست» در گالری دنا
و بیش از 90 نمایشگاه انفرادی و گروهی در داخل و خارج از کشور؛ حضور در مسابقات بینالمللی و دریافت جوایز بینالمللی کاریکاتور

پدرش اگرچه چاپخانهدار بود، در نقاشی و موسیقی هم دستی داشت و اولین معلم و مشوق هنر وی به حساب میآمد. به غیر از پدرش معلمی نداشته است. پدرش که به شیوهی نقاشیهای علیاکبر یاسمی دلبستگی داشت، نقاشیهایی خیالی از پیرمردان روستایی را در دفترچههایی میکشید. کیومرث در سنین طفولیت و در پنج و شش سالگی از روی نقاشیهای پدر طرح بر میداشت.

کیاست نامی است که او را با طرحهای خوب و جالبی که گاه به گاه در فردوسی مشاهده میکنید، میشناسید. کیاست همکاری خود را از تبریز با ما ادامه میدهد و کارهایش نشانهی تبحر و قدرت تخیل او در این زمینه است. طرحهای کیاست همچنین مورد توجه خوانندگان ما هم هست و عدهی زیادی از ما خواستهاند که بیشتر او را به علاقهمندانش بشناسانیم. البته ما دستمان به ایشان نمیرسد مگر اینکه اگر مایل باشد عکس و تفصیلات خود را برای درج در فردوسی برای ما ارسال کند.
هفتهنامهی فردوسی، سال ۱۳۵۲

کیاست که جزو کاریکاتوریستهای موسوم به موج نو روشنفکری بود، هیچگاه کاریکاتوریست فکاهی نبود و با نشریات طنز کار نکرد. همیشه کارهایش در نشریات روشنفکری منتشر شد. از ۱۳۵۰ با هفتهنامههای «فردوسی»، «نگین» و روزنامههای «کیهان» و «اطلاعات» همکاری کرد و از تبریز برایشان کار فرستاد.

تصاویر مشروطه که کیاست برای طراحیهایش انتخاب میکرد، آگاهانه از عکسهای مشروطه خواهان تبریز بود. او گاه با آوردن تصویری در میان هیبتهای شقورق تفنگچیان مشروطه، تعبیر و نظر خود را به آن اضافه میکرد و از جدیت تصویر میکاست و مفهوم تاریخی عکس را به نفع ایدهی خود مصادره میکرد.


فروردین ۱۳۵۳ اولین نمایشگاهش را در گالری اصولی تبریز برگزار کرد.
قرار بود که این نمایشگاه در تالار قندریز نیز برگزار شود اما این اتفاق نیفتاد. مجلهی «فردوسی» در اردیبهشت ماه خبر نمایشگاه را منتشر کرد و با عنوان «مردم به من امید دادند» از «ماجرای عدم توافق نقاش و گالری» خبر داد.

کیاست پیش از انقلاب روی جلد کتابهای متعددی را طراحی و اجرا کرده است که بیشترشان متاثر از طراحیهای سیاه و سفیدش است.

در اردیبهشت ۱۳۵۵ کارش در نمایشگاه «پنجاه سال گرافیک ایران» در گالری مهرشاه به نمایش در آمد. اثری مهم که خط و سمت و سوی کیاست را از دیگر آثارش که چندپهلو و مفهومی بودند به سمت خوانشی سیاسی و اجتماعی با تاثیر از قیام مشروطه برد.

از سال ۱۳۴۹ در کنار طراحی و کاریکاتور، نقاشی همواره مسألهی اصلی کار و اندیشهاش بوده است. نقاشیهایی متفکرانه از انسان و سوالهایش از هستی. دلیل اینکه همواره آثار کیاست تازه و نو جلوه میکند همین پرسشگری مداوم در آثارش است. بخشی از کارهای متفکرانهی این هنرمند که پیش از انقلاب خلق شدهاند، سال ۱۳۵۷ در کتاب «طرحهای کیومرث کیاست» منتشر شده است.


