عریان زاده می‌شویم و در آن مرگ از همه داشته‌ها، اندیشه‌ها، عشق و خاطرات تهی می‌شویم تا گذر از آستانه‌ای دیگر را به میزان، سبکبار می‌شویم. در عریانی محض است که شرایط مناسب برای دیگر شدن دست می‌دهد و این از دست گذاشتن همه، در سادگی و تنهایی محض رخ می‌دهد.
سکوت و تاریکی اقیانوس‌وار می‌طلبد غوص به اعماق درون و یافتن گوهر یکتایی تو که چراغ راهنمایت به مقصد آتی است.
مینو مهین
